“گاهی باید به خودم بگویم این فقط یک شغل است”

Lovelyz هرگز محبوبیت زیادی نداشت – حداقل نه به شکلی که این روزها بازیگران جدیدتری مانند IVE و NewJeans بر امواج رادیویی تسلط دارند – اما مطمئناً آنها در صنعت کی پاپ جایگاه ثابتی داشتند. در طول هفت سال، این هشت قطعه مجموعه‌ای از رکوردها را منتشر کرد و آهنگ‌هایی مانند «آه‌چو» و «سرنوشت» را به‌وجود آورد، و از طریق مهارت‌های آوازی، مفاهیم دختر همسایه‌ای شاداب و به‌طور کلی شهرت بی‌نظیرشان، باعث ایجاد آهنگ‌هایی شد. انجمن طرفداران گروه اختصاصی بالا.

همه اینها در سال 2021 به پایان رسید، زمانی که هفت نفر از اعضای آن تصمیم گرفتند که برچسب طولانی مدت خود، Woollim Entertainment را ترک کنند. اگرچه Lovelyz از هم جدا شده است – اما ممکن است منحل نشده باشد، حداقل نه به معنای “رسمی” کلمه – و اعضای آنها همه بر روی حرفه های انفرادی متمرکز هستند، خواننده اصلی سابق آنها، ریو سو-جونگ، هنوز هم تعداد زیادی از آنها را در خود جای داده است. علاقه به زندگی قدیمی اش

این تقریباً 10 سال پیش بود، و در آن زمان، گفتگوها در مورد سلامت روان به اندازه امروز رایج نبود.

این جوان 25 ساله می گوید: “در آن زمان از آن آگاه نبودم، اما وقتی امروز به آن فکر می کنم، فقط یک تجربه بسیار خوب بود.” NME از طریق زوم از کره جنوبی و هنگامی که در مورد هم گروه های سابق خود صحبت می کرد، به وضوح نرم شد. من دوست دارم زمانی که با هم مجری بودیم، این تجربه را با آنها داشتم.»

سو-جئونگ مطمئناً از اولین بازی خود در سال 2014، زمانی که در آستانه 17 سالگی بود، راه زیادی را پیموده است. سال گذشته او برچسب مستقل خود را به نام House of Dreams راه اندازی کرد و اخیراً اولین آلبوم کامل خود را با نام Archive of Emotions منتشر کرد – نگاهی صمیمی و لو-فای به دوره جدید او. قبل از اولین کنسرت انفرادی خود در این آخر هفته، او در مورد مسیری صحبت می کند که او را به اینجا رساند.

سو-جئونگ با الهام از گروه‌هایی مانند نسل دختران و دختران شگفت‌انگیز، از زمانی که دوران راهنمایی را می‌گذراند، دلش به ستاره شدن می‌رفت. پس از دو سال تست زدن برای آژانس های مختلف، سرانجام در سال 2012 به Woollim Entertainment پیوست. او به یاد می آورد: «زمانی که شروع کردیم حدود هفده ساله بودیم. “ما هر ماه یک نوع مسابقه بقا داشتیم و دو سال بعد فقط هشت نفر از ما اولین بازی خود را انجام دادیم.”

سو-جئونگ که برنامه تمرینی طاقت فرسایش به طور متوسط ​​12 ساعت در روز بود، می گوید: «با نگاهی به گذشته، آموزش سخت بود، اما ما توانستیم روی فعالیت های خود تمرکز کنیم. سو-جئونگ، در حالی که در حین توصیف یک چرخه معمولی به شدت اشاره می‌کرد، اضافه می‌کند که زندگی پس از اولین کارش به همان اندازه خسته‌کننده بود: “ما آلبومی را تبلیغ می‌کردیم، و این بسیار گیج کننده بود، و در عین حال روی آلبوم بعدی نیز کار می‌کردیم. “

اعضای لاولیز علیرغم مشغله هایشان و فشار زیاد برای موفقیت، از حمایت روانی اندکی برخوردار شدند. سو-جئونگ که پشتکار خود را در آن زمان مدیون جاه طلبی و حمایت خانواده اش می داند، توضیح می دهد: «این تقریباً 10 سال پیش بود، و در آن زمان، گفتگوها درباره سلامت روان به اندازه امروز رایج نبود.

سلبریتی آنقدر عمومی است و مردم آنقدر به من دسترسی دارند که گاهی اوقات مجبور می شوم به خودم بگویم این فقط یک شغل است.

او می گوید: «پدر و مادرم عاشق موسیقی هستند و مادرم خواننده بزرگی است. آنها دورتر زندگی می‌کردند، بنابراین من فقط در تعطیلات بزرگ می‌توانستم آنها را ببینم.» کارآموزان اجازه نداشتند تلفن داشته باشند و کیف‌هایشان مرتباً بازرسی می‌شد تا مطمئن شوند که از این قانون پیروی می‌کنند. سو-جئونگ به یاد می‌آورد: «آن‌ها همه چیزهای من را روی سینی می‌گذارند، مثل فرودگاه‌ها». با این حال، او که از امتحان دلسرد نمی شد، گاهی اوقات مخفیانه بیرون می رفت تا از تلفن های عمومی برای صحبت با والدینش استفاده کند. “مثل این بود ماموریت غیر ممکن“

اگرچه او اکنون تا حدودی از ریاضت بت پرستی دور شده است، بخش هایی از آن برای سو-جئونگ، چه خوب و چه بد، باقی مانده است. او به یاد می آورد که چگونه به او و سایر اعضای لاولیز وزنه های هدف “مطلوب” داده شد – وزن او 47 کیلوگرم بود – و به طور منظم وزن می کردند تا مطمئن شوند که آنها در محدوده هستند. هر بازدید از فروشگاه رفاه نظارت شد و هر خرید بررسی شد. او به وضوح مردد شروع می کند: «این افراد مختلف را متفاوت تحت تأثیر قرار می دهد. “بعضی از افراد به خوبی کنار آمدند، اما من بعد از اینکه نقشم را به عنوان یک بت ترک کردم، شروع به پرخوری کردم.”

او می‌گوید: «فکر می‌کنم در دهه گذشته، در دادن فضای شخصی به هنرمندان بهتر شده است. خوشحالم که می بینم جوانانم آزادی بیشتری دارند.”

در طول مدت حضورش در صنعت، او همچنین برای جدا کردن زندگی عمومی خود از زندگی شخصی خود دشوار بود. اگرچه طرفداران لاولیز تا حد زیادی به زندگی شخصی اعضا احترام می‌گذارند (که متاسفانه در بسیاری از طرفداران کی‌پاپ نادر است)، سو-جئونگ به اشتراک می‌گذارد که مواقعی باید به خاطر می‌آورد که این موضوع کاملاً او را تعریف نمی‌کند. سلبریتی آنقدر عمومی است و مردم آنقدر به من دسترسی دارند که گاهی اوقات مجبور می شوم به خودم بگویم این فقط یک شغل است.

اخیراً به نظر می رسد که سو-جئونگ شادی خود را از نوازندگی دوباره کشف کرده است. “ما در یک غیر خیالی زندگی می کنیم / ما فقط در واقعیت زندگی می کنیم.” او در Non-Fantasy، آهنگ مورد علاقه فعلی او از Archive of Emotions می خواند، که اولین انتشار انفرادی او به عنوان یک هنرمند مستقل است. او می‌خندد: «من در نوشتن و ساختن تمام آهنگ‌های آلبوم مشارکت داشتم، بنابراین آهنگ مورد علاقه‌ام مدام تغییر می‌کند.

به نوعی، Archive of Emotions سال‌هایی را که او در این صنعت سپری کرده است، جشن می‌گیرد. مفهوم صمیمی و ملایم آلبوم کاملاً در تضاد با آهنگ‌های دختر همسایه‌ای است که لاولیز در دوران اوج خود در آنها عالی بود. او می گوید: «در آن زمان، تصویر بی گناه به خوبی برای اعضای ما مناسب بود. “اینطور نیست که من هرگز افکار خودم را نداشتم [about the music we were releasing]اما من خیلی روی گروه متمرکز بودم.»

در یک گروه، داشتن ایده‌های خلاقانه شخصی برای شما واقعاً خوب نیست، زیرا اگر به یک نفر اجازه دهید این کار را انجام دهد و شخص دیگر نتواند آن را انجام دهد، ممکن است احساس محدودیت یا ناامنی کند.» او این تمرکز مبتنی بر گروه را به روابط متقابل خود را در طول سالها تقویت کرد و اضافه کرد که می دانست روزی خواهد توانست واقعاً خود را از زبان خودش بیان کند.

“[This] پروژه برای من بسیار شخصی بود. من می خواستم در مورد چیزهایی صحبت کنم که برای افراد هم سن و سال من جذاب باشد.” فکر نمی‌کنم از لاولیز سو-جئونگ تا امروز چیز زیادی تغییر کرده باشد. اما می دانم که در این آلبوم خودم هستم.”

آلبوم جدید Ryu Su-jeong Archive of Emotions اکنون منتشر شده است